بسم الله بله، انسان خودش اسیر خودش میشود، خودش برده و بنده خودش میشود. انسان دو مقام دارد، دو درجه دارد: درجه دانى، درجه حیوانى، و درجه عالى، درجه انسانى. پیغمبران آمده اند که آزادى معنوى بشر را حفظ کنند، یعنى چه؟ یعنى نگذارند شرافت انسان، انسانیت انسان، عقل و وجدان انسان، اسیر شهوت انسان بشود. اسیر خشم انسان بشود، اسیر منفعت طلبى انسان بشود. این معنى آزادى معنوى است. هروقت شما دیدید بر خشم خودتان مسلط هستید نه خشم شما بر شما مسلط است، شما آزادید. هر وقت دیدید شما بر شهوت خودتان مسلط هستید نه شهوت بر شما بر شما، شما آزادید. هر وقت شما دیدید یک درآمد غیرمشروع در مقابل شما قرار گرفت و این نفس شما اشتیاق دارد مىگوید این درآمد را بگیر، اما ایمان و وجدان و عقل شما حکم میکند که این نامشروع است، نگیر و بر این میل نفسانى خودتان غالب شدید، بدانید شما از نظر معنوى واقعا انسان آزادى هستید، اگر شما دیدید یک زن نامحرم دارد میرود و حس شهوت شما. شما را تحریک میکند به چشم چرانى و تعقیب کردن، ولى یک وجدانى بر وجود شما حاکم است که شما را منع میکند و تا فرمان میدهد فرمانش را اطاعت میکنید بدانید شما آزادمرد هستید. اما اگر دیدید تا چشم یک چیزى را میخواهد میدوید دنبالش، شکم یک چیزى رامیخواهد میدوید دنبالش، شما اسیرید، برده و بنده هستید. شهید مطهری، آزادی معنوی، ص30 پ.ن: کلا با شهید مطهری حال میکنم. و اینجا از اینکه مثال آوورده بود خوشم اومد؛ مثال های زیادی دیگه ای هم داریم. مثلا واسه خانوما وقتی از جلوی یه مغازه رد میشی دل یهو میره واسه طلا و لباس و ... یا نه اگه نیاز نداشته باشی واست مهم نیست و عبور میکنی؟ میتونیم خودمونو بسنجیم. آزادیم یا بنده؟
| Design By : Pichak |
الـهـیـــ ؛ آن خـواهــمــ ، کـهـ هـیــچــ نـخــواهــمــ...
پیـــوندها
